Siz Hiç Amca Oldunuz mu?

"Sesleri duyar gibiyim e ama anne olmak, baba olmak, dayı olmak hala kuzen abi...vs. onlar ayrı elbette ama ben amca olmayı biliyorum."

Şu yaşıma(31) gelene kadar çocuk sevgim "-aa ne kadar tatlıymış bu adı ne ki bunun" dan ileri gitmeyen benim, son zamanlarda yaşadığım tarifi sadece yiğeni olanların anlayabileceği bir duygu bence. İlk doğduğu anda gördüğümde 10 dakika hareketsiz sadece salak bi mutlu ifadeyle baktığım yeğen şimdi 2 aylığa yaklaştı ve artık kucağıma almaya ilk doğduğu günlerde ki kadar çekinmiyorum daha rahat anlaşabiliyoruz amca yeğen.

Anlaşıyoruz derken o benim üzerime kusuyor bende siliyorum hatta bezen silmeyip ekşi ekşi kokuyorum :) ama o ekşi koku rahatsız etmesi gerekirken beni aksine kokladıkça aklıma ufaklığı getirdiğinden mutlu ediyo, şu anlık ilişkimiz bu düzeyde olsa da gayet iyi anlaşıyoruz.
Kucağımdayken ağlamaklı olunca hemen yan odalardan birine kaçıp yıllarca milletin çocuk severken çıkardığı ama benim hep dalga geçtiğim agucuk gugucuk hanimiş benim yeenim hanimiş benim yavru kartalım gibi salak saçma şirinlikler yapıyorum utana sıkıla. Anladım ki eğer çocuk sevmek istiyorsanız bu sesleri elinizde olmadan çıkarıp ona şirinlik yapıyorsunuz. Ne kadar engel olmaya çalıytıysam da başarılı olamadım, gariptir ki bu sesler ufaklıklarda da etkili bi susturma yöntemi oluyor. Çok saçma lan bu döngü.:)

Neyse amca olmak şu anlık çocuk bakıcılığı gibi görünse de asıl onun büyümesiyle ilgili planlarımı şimdiden kafam da kurmamla beraber zamanın yavaş geçtiğini yada benim ufaklığın yavaş büyüdüğünü sanıyorum.

Geleceği ile yaptığım hain planlardan ne onun ne de ebeveynlerinin şu anlık haberi yok. :)